روزنامهٔ رسالت | ۱۳۶۸/۴/۱۵
بسمه تعالی
اسلام عزیز، نظامی معتدل و دور از افراط و تفریط دارد و نظم اقتصادی اسلام نیز طبعاً از اعتدال برخوردار و از افراط «سرمایه‌داری» غربی در اعتنای مطلق به بخش خصوصی و طبقهٔ خاص انزجار دارد و از تفریط «دولت‌مالکی» شرقی که بخش غیر دولتی را نمی‌تواند تحمل کند نیز منزجر است. بنا بر این نظم اقتصاد اسلامی، جهت خدمت به محرومان دارد و در مسیر رفع استضعاف، همت می‌گمارد و در واقع در صدد تأمین زندگی اکثریت، بلکه جمهور مردم است.
چنانچه گفته شد، حکومت‌های شرقی و شرق‌زدگان، طرفدار «دولت مالکی» نیز به تعبیر دیگری در افراط هستند، زیرا در حمایت از محرومان و مستضعفان راه افراط را طی کرده و از اینکه بخش غیر دولتی امکان و رمقی بیاید، جداً مخالفت می‌کنند و نظام‌های غربی و غرب‌زدگان طرفدار سرمایه‌داری بخش خصوصی حتی از شعار به نفع محرومان و مستضعفان ناراحت می‌شوند و راه تفریط را در مورد اکثریت جامعه طی می‌کنند.
البته جاهلان و کج‌فهمانی هستند که موضع درستی نمی‌توانند داشته باشند و گاهی در افراط هستند و گاهی هم در تفریط که معصوم(ع) فرموده: «الجاهِلَ إلاّ مُفْرِطا أو مُفَرِّطا» انسان نادان یا در حالت افراط و زیاده‌روی است و یا در حال تفریط و کاستی.
تذکر این مطلب ضروری است که غیر از جاهلان و کج‌فهمان، فرصت‌طلبان و مقام‌جویان نیز گاهی شعار افراطی را سر می‌دهند و از هر مفرطی جلو می‌افتند و گاهی تفریط را وجههٔ همت و شعار خویش می‌سازند و از کل مفرطین عقب‌مانده هم احتیاطاً عقب‌تر حرکت می‌کنند.
دستهٔ دیگری که گاهی شعارهای تند و تیز و افراط دارند و زمانی در تفریط به سر می‌برند، پرده‌داران نفاق و فریب‌خوردگانی منافق‌خو هستند که برای گشودن فضای تنفسی برای نفاق‌شان در جامعه، مراقب هستند که نیازهای عمومی را دریابند و از همه تندتر شعار دهند تا افکار عمومی را به خودشان مشغول نمایند، ولی همین که اوضاع را معکوس احساس نمایند، چنان شعارها را تغییر می‌دهند که گویی در اصل از بانیان لیبرالیسم هستند که البته باید اضافه کرد جاسوسان بیگانه هم از همین شگردها سوءاستفاده‌ها می‌کنند.
امام(ره) دربارهٔ کج‌فهمان جاهل که اسلام را با «سرمایه‌داری» غرب مقایسه می‌کنند، در وصیت‌نامهٔ الهی خویش فرموده‌اند: «گرچه بعضی کج‌فهمان بی‌اطلاع از رژیم حکومت اسلامی و از مسائل سیاسی حاکم در اسلام در گفتار و نوشتار خود طوری وانمود کرده‌اند و باز هم دست برنداشته‌اند که اسلام طرفدار بی‌مرز و حد سرمایه‌داری و مالکیت است و با این شیوه که با فهم کج خویش از اسلام برداشت نموده‌اند، چهرهٔ نورانی اسلام را پوشانیده و راه را برای مغرضان و دشمنان اسلام بازنموده که به اسلام بتازند و آن را رژیمی چون سرمایه‌داری غرب، مثل رژیم آمریکا و انگلستان و دیگر چپاولگران غرب به‌حساب آورند و با اتکال به قول و فعل این نادانان یا غرضمندانه و یا ابلهانه، بدون مراجعه به اسلام‌شناسان واقعی با اسلام به معارضه برخاسته‌اند…».
همچنین دربارهٔ کج‌فهمان بی‌اطلاع که اسلام را با مکتب‌های اشتراکی مقایسه کرده‌اند، در وصیت‌نامهٔ نورانی خود فرموده‌اند: «در اینجا نیز یک دسته با کج‌فهمی‌ها و بی‌اطلاعی از اسلام و اقتصاد سالم آن، در طرف مقابل دستهٔ اول قرار گرفته و گاهی با تمسک به بعضی آیات، یا جملات نهج‌البلاغه، اسلام را موافق با مکتب‌های انحرافی مارکس و امثال او معرفی نموده‌اند… و سرخود به فهم قاصر خود بپاخاسته و مذهب اشتراکی را تعقیب می‌کنند…».
مطلب قابل ذکر دیگر اینکه حضرت امام(ره) در به‌کار‌انداختن سرمایه در جهت سرمایه‌گذاری در کشاورزی و دامداری و تولید صنعتی در وصیت‌نامهٔ عظیم خویش، به ثروتمندان و متمکنین سفارش فرموده‌اند: «و به ثروتمندان و پولداران مشروع وصیت می‌کنم که ثروت‌های عادلانهٔ خود را به کار اندازید و به فعالیت سازنده در مزارع و روستاها و کارخانه‌ها برخیزید که این خود عبادتی ارزشمند است».
با توجه به این فراز از وصیت‌نامهٔ حضرت امام(ره)، هر ثروتمندی که ثروت و پول خود را مشروع می‌داند و راه به‌دست‌آوردن آن را عادلانه می‌شناسد، باید بداند که ولی فقیه که ولایت مطلقه داشته در مورد به‌کاراندازی سرمایه‌ها در مسیر تولیدات کشاورزی، دامی و صنعتی حکم فرموده و این عمل را عبادتی ارزشمند و در مسیر سازندگی ذکر کرده و اگر کسانی مدعی هستند که پول حلال و مشروع دارند و ولایت را هم قبول دارند، باید بدانند که نمی‌توانند کار دیگری با ثروت‌شان انجام دهند.
سفارش دیگر حضرت امام(ره) به همهٔ مردم خوب و عزیزمان در کوشش برای رفاه و زندگی انسان‌های محروم است و به‌خصوص از متمکنین خواسته‌اند که داوطلبانه برای مسکن و رفاه نسبی بی‌پناهان زاغه‌نشین و کپرنشینان دردمند، همت داشته باشند که عبارت آن در وصیت‌نامه چنین است: «و به همه در کوشش برای رفاه طبقات محروم وصیت می‌کنم که خیر دنیا و آخرت شماها رسیدگی به حال محرومان جامعه است… چه نیکو است که طبقات تمکّن‌دار به‌طور داوطلب برای زاغه و کپرنشینان، مسکن و رفاه تهیه کنند و مطمئن باشند که خیر دنیا و آخرت در آن است و از انصاف به دور است که یکی بی‌خانمان و یکی دارای آپارتمان‌ها باشد!»
تعبیرات حضرت امام در این دو قسمت با ثروتمندان، پولداران و طبقات متمکن تعبیرهای قابل دقتی است که باید مورد بررسی و دقت خاص قرار گیرند و همان‌طور که دستگاه‌های دولتی باید راه را برای مشارکت مردم بازتر نمایند، اغنیا و ثروتمندان که اقلیتی در جامعه هستند، باید بدانند که جهت مشارکت‌دادن نظام اسلامی تأمین زندگی سالم برای عموم مردم است نه یک طبقهٔ خاص و یک اقلیت رفاه‌طلب بی‌خبر از زندگی.
ادامه دارد…
تابشگاه نور
اشتراک گذاری:
