سوابق

۱۴ اسفند ۵۷ امام در حکمی خطاب به حجت‌الاسلام کروبی به همراه حبیب‌الله شفیق و حبیب‌الله عسگراولادی دستور تاسیس نهادی جهت رسیدگی به امور محرومان را می‌دهند.
عسگراولادی تا آخر عمر با سمت نماینده ولی‌فقیه در کمیته امداد مشغول به فعالیت بود.

با پیروزی انقلاب اسلامی و تاسیس حزب توسط پنج روحانی (حضرات آیات بهشتی، موسوی اردبیلی، خامنه‌ای، هاشمی و باهنر) عسگراولادی پس از مشورت با امام در حزب ثبت‌نام می‌کند و به عنوان عضو شورای مرکزی حزب انتخاب می‌شود. این عضویت تا آخر پابرجا بود اما در سال ۶۴ به دستور امام فعالیتهای حزب تعطیل می‌شود و اصطلاحا حزب روی شمعک می‌رود.

در دوران ریاست جمهوری بنی‌صدر، عسگراولادی توسط شهید رجایی نخست وزیر وقت به‌عنوان معاون وی در اوقاف منصوب می‌شود.

برای دوره اول مجلس در لیست نامزدهای حزب‌جمهوری در تهران قرار می‌گیرد و وارد مجلس می‌شود، در مجلس به‌عنوان نایب‌رییس انتخاب می‌شود اما با روی کار آمدن دولت شهیدان باهنر و رجایی و پیشنهاد آنها به وی برای تصدی وزارت بازرگانی با مشورت از آیت‌الله هاشمی و اجازه امام از مجلس کناره گیری می‌کند. در مجلس چهارم نیز در لیست ائتلاف بزرگ اصولگرایان تهران قرار میگیرد و وارد مجلس می‌شود در این دوره به عنوان کارپرداز و عضو کمیسیون تلفیق خدمت می‌کند.

در دولت رجایی و باهنر به عنوان وزیر بازرگانی انتخاب می‌شود، پس از شهادت آنها در زمان دولت موقت آیت‌الله مهدوی‌کنی هم در این سمت می‌ماند. در دولت مهندس موسوی نیز از نمایندگان رای اعتماد می‌گیرد پس از دو سال به دلیل برخی اختلافات در دولت مجبور به استعفا می‌شود.

با حکم حضرت امام(ره) به عنوان یکی از اعضا بنیاد ۱۵ خرداد منصوب می‌شود.

پس از ورود جنگ به مرحله‌ای که شهرها مورد هجوم موشکباران دشمن قرار میگیرد امام(ره) در حکمی به آیت‌الله مهدوی‌کنی ماموریت می‌دهند تا ستادی را تشکیل دهند که به امداد مناطق و افراد آسیب‌دیده از این حوادث بپردازند، عسگراولادی با حکم آیت‌الله مهدوی‌کنی به‌عنوان قائم‌مقام ستاد انتخاب می‌شود و تا آخر جنگ فعالیت این ستاد ادامه پیدا می‌کند.

نیمه‌های اول دههٔ ۶۰، رئیس جمهور حجت‌الاسلام و المسلمین سیّدعلی خامنه‌ای، مهندس میرحسین موسوی را به‌عنوان نخست‌وزیر معرفی کرد. مهندس موسوی شاکلهٔ دولت قبل را حفظ کرد، اما نظرات برخی از اعضای کابینه، بر شکل‌گیری برنامهٔ اول توسعه و مواضع اقتصادی دیگر مانند میزان دخالت دولت و اختیارات مردم در مسائل اقتصادی، بر یکدیگر منطبق نبود. تعدادی از وزیران دولت و بعضی از اساتید جامعهٔ مدرسین حوزهٔ علمیه، معتقد بودند: «اموری که مرتبط به مردم است، توسط مردم اداره شود و دولت، بر این امور نظارت داشته باشد». اما برخی دیگر از اعضای کابینه، معتقد بودند: «به‌منظور تحقق عدالت، لازم است ادارهٔ امور برعهدهٔ دولت باشد تا نظام حاکمیت کشور، سرمایه‌داری نشود». فعالیت مطبوعات و رسانه‌های آن روز که عمدتاً با این نوع دیدگاه هماهنگ بودند و نظرات این طیف از اعضا کابینه را بیش‌تر تبلیغ می‌کردند، سبب شد تا اندیشهٔ اولیهٔ تأسیس یک روزنامه، برای انعکاس موضع فقاهت در مورد مسائل حاکمیت، شکل گیرد.
بعضی از دنبال‌کنندگان موضع فقاهت در حاکمیت -که شامل تعدادی از اعضای کابینهٔ دولت و بعضی از اساتید جامعهٔ مدرسین بودند- ابتدا تصمیم گرفتند بنیادی به ثبت برسانند تا روزنامه، زیرمجموعهٔ آن بنیاد قرار گیرد. اما احساس کردند ثبت بنیاد، فرآیند طولانی‌ای را طی کند و حتی با تبلیغات صورت گرفته، انجام نشود. به این نتیجه رسیدند که در آغاز، روزنامه را تأسیس و پس از آن، اقدام به ثبت بنیاد کنند. به قرآن رجوع کردند؛ آیهٔ ۳۹ سورهٔ احزاب «الَّذِینَ یُبَلِّغُونَ رِسَالَاتِ اللَّهِ»، سبب شد که نام روزنامه و بعدها بنیاد را «رسالت» بگذارند.
در نهایت سال ۱۳۶۴، آیات ابوالقاسم خزعلی، حسین راستی کاشانی، احمد آذری قمی و محمدعلی شرعی از اساتید جامعهٔ مدرسین حوزهٔ علمیه، به همراه سیّدعلی‌اکبر پرورش، احمد توکلی، سیّدمرتضی نبوی و حبیب‌الله عسگراولادی از وزیران دولت اول مهندس موسوی، روزنامه را تأسیس کردند و به‌عنوان هیئت اُمنای روزنامه، معرفی شدند. پس از ثبت امتیاز روزنامه به نام آیت‌الله آذری قمی و سیّدمرتضی نبوی به‌عنوان مدیرمسئول آن و اخذ مجوزهای لازم، اواخر سال ۱۳۶۴، این روزنامه منتشر گردید.
اندکی بعد، بنیاد رسالت به ثبت رسید و با نامه‌نگاری‌هایی که آیت‌الله آذری قمی با وزارت فرهنگ و ارشاد وقت داشت، امتیاز روزنامه از شخص او به بنیاد منتقل گردید.

مدتی پس از تعطیلی فعالیت‌های حزب جمهوری اسلامی جهت ادامه فعالیت‌های تشکیلاتی از حضرت امام درخواست میکنند تا اجازه دهند در ادامه راه هیات‌های موتلفه که توسط امام تاسیس شد تشکلی را ثبت کنند به این ترتیب جمعیت موتلفه که بعدها با ساماندهی و گسترش به حزب موتلفه اسلامی تغییر نام پیدا کرد آغاز به فعالیت نمود.

یکی از وصیت‌های شهدای ۲۶ خرداد هیات‌های موتلفه را کار فرهنگی و تربیتی می‌دانست به همین منظور در سال ۶۹ در خانه یکی از اقوام اقدام به تاسیس یک مدرسه تنها با کلاس اول ابتدایی کردند و کم کم آنرا گسترش دادند تا بتوان در پرتو آن آموزش‌ها و تجربیات لازم را به نسل‌های بعدی نیز منتقل کرد.

در سال ۱۳۷۵ با حکم رهبر معظم انقلاب اسلامی به عضویت در دوره چهارم مجمع تشخیص مصلحت نظام در می‌آیند و تا دوره هفتم و پایان حیات‌شان مفتخر به خدمت و حضور در آنجا بودند.

جبهه ای از نیروهای انقلاب که از جمع چند تشکل هم‌سو دیگر بوجود می‌آید.

با حکم رهبر معظم انقلاب اسلامی به عنوان عضو هیات امنا بنیاد منصوب می‌شود.

هیاتی که متشکل از افراد شاخص از اصناف مختلف است و به عنوان منصف نقش مشورتی به قاضی را در دادگاههای مطبوعات ایفا میکند. با رای اعضا هیات منصفه در تمام ادوار حضور، به عنوان رییس هیات منصفه مشعول به خدمت بودند.