ماه مبارک رمضان
توفیق مذاکره پیرامون ماه مبارک رمضان، خود توفیقی الهی است.
مولوی می‌گوید (از زبان یک بندهٔ دعاکننده):
«ای دعا از تو اجابت هم ز تو
ای بُکا (گریه) از تو عنایت هم ز تو»
توفیق این‌گونه صحبت‌ها را بایستی خدا به ما بدهد تا موفق شویم به جای اینکه در دعا منتظر عنایت پروردگار باشیم، این‌گونه فکر کنیم که اگر حال دعایی دست دهد، نماز شبی خوانده شود، عبادتی کنیم… همه از لطف خداست.
انسان واقعاً در مسیر کمال تا آنجایی در حال رشد است که چیزی را از خودش نداند. حتّی اگر به دعای خود توجه کند، سقوط می‌کند.
(اشاره شده به زمانی که فرماندهان سپاه پس از عملیات والفجر ۱۰ حلبچه، به امام(ره) گزارش دادند که چه کردیم… و امام فرمود، سعی کنید خود را هیچ بدانیم!)
توجه کنیم در این ماه که هر توفیقی داشته باشیم، همان عنایت پروردگار می‌باشد. خواست ما از خدا یک وظیفه است؛ اگر خداوند عنایت کرد، شکر دارد و اگر موضوع خواست ما را نداد، شکر دارد.
بسم الله الرحمن الرحیم
أللهمَ قَوِنی فیهِ عَلی اِقامَتهِ اَمرِکَ و اَذِقنی فیهِ حَلاوهَ ذِکرِکَ وَ اَوزِغنی فیهِ لِاَدآءِ شُکرِکَ بِکَرَمِکَ وَ احفَظنی فیهِ بِحِفظِکَ وَ سِترِکَ یا أقصی الناظِرین
خدایا، مرا در این روز برای بپاداشتن دستورت، نیروبخش. و شیرینی یاد خودت را در این روز به من بچشان و ادای سپاسگزاری‌ات را در این روز به من الهام کن. به حق کرم خود، در این روز مرا به نگه‌داشتن خود و پرده‌پوشی‌ات نگه‌دار. ای بیناترین بینندگان!
«دعای روز چهارم ماه مبارک رمضان»
